Test na zaburzenia osobowości

Zaburzenie osobowości typu Borderline (BPD)

to poważne zaburzenie psychiczne z zakresu osobowości opisane zarówno w DSM-5 (Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych, piątej edycji) jak i ICD-11 (Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, jedenastej edycji). Jest to jedno z dziewięciu zaburzeń osobowości opisanych w DSM-5.

Osoby cierpiące na BPD charakteryzują się wyraźnymi wzorcami niestabilności w nastroju, tożsamości, relacjach interpersonalnych oraz impulsywności. Niektóre główne cechy BPD obejmują:

1. Silne lęki przed porzuceniem: Osoby z BPD często doświadczają lęków i niepewności w związkach interpersonalnych, obawiając się porzucenia lub odrzucenia przez innych.

2. Niestabilność emocjonalna: Wzloty i upadki nastroju są powszechne u osób z BPD. Mogą doświadczać intensywnych emocji, takich jak gniew, smutek, uczucie pustki i niekontrolowane wybuchy emocji.

3. Niestabilność tożsamości: Osoby z BPD mogą mieć trudności z określeniem swojej tożsamości, co może prowadzić do uczucia pustki lub pustki wewnętrznej.

4. Impulsywność: Osoby z BPD często podejmują ryzykowne działania bez wcześniejszego zastanowienia, takie jak nadużywanie substancji, ryzykowne zachowania seksualne czy autoagresja.

5. Niestabilność w relacjach interpersonalnych: Osoby z BPD mogą mieć trudności w utrzymywaniu stabilnych, zdrowych relacji interpersonalnych. Często pojawiają się konflikty i trudności w komunikacji z innymi.

6. Zachowania autoagresywne: Osoby z BPD mogą mieć skłonność do autoagresji, takie jak samookaleczanie lub próby samobójcze.

Zaburzenie osobowości typu Borderline jest trudne do diagnozowania i leczenia, ale terapia psychoedukacyjna, terapia dialektyczno-behawioralna (DBT) oraz terapia poznawczo-behawioralna (CBT) mogą pomóc osobom z BPD w radzeniu sobie z ich objawami i poprawieniu jakości życia. Leczenie może być długotrwałe i wymaga współpracy z wykwalifikowanym specjalistą ds. zdrowia psychicznego. Ostateczna diagnoza i leczenie powinny być ustalane przez wykwalifikowanego lekarza lub terapeutę.

Test zaburzeń osobowości borderline

Narzędzie SCID-5-PD (Structured Clinical Interview for DSM-5 Personality Disorders) jest jednym z bardziej zaawansowanych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych do oceny zaburzeń osobowości, w tym również zaburzenia osobowości typu Borderline (BPD).

Innym Narzędziem badającym zaburzenia osobowości typu Borderline jest tzw. „Kwestionariusz osobowości Borderline” (ang. Borderline Personality Questionnaire, BPQ). Autorami tego narzędzia są John Gunderson i jego zespół. Kwestionariusz ten został stworzony w 2001 roku i służy do oceny objawów związanych z zaburzeniem osobowości typu Borderline. Jest wykorzystywany w badaniach naukowych oraz w praktyce klinicznej do diagnozowania i oceny stopnia nasilenia BPD.

Zaburzenie osobowości narcystycznej

Zgodnie z DSM-5 (Diagnostycznym i Statystycznym Podręcznikiem Zaburzeń Psychicznych, piątą edycją), jest jednym z typów zaburzeń osobowości. Osoby z zaburzeniem osobowości narcystycznej wykazują stały wzorzec zachowań i myślenia, które obejmuje następujące cechy:

1. Wzmożone poczucie własnej ważności: Osoby z tym zaburzeniem często wykazują przekonanie, że są wyjątkowe, wybitne i zasługują na specjalne traktowanie. Często pragną być traktowane jako osoby wyjątkowe i bywa im trudno zrozumieć, dlaczego inni nie dostrzegają ich wyjątkowości.

2. Brak empatii: Osoby z zaburzeniem narcystycznym często wykazują ograniczone zdolności empatyczne, co oznacza, że mają trudności w rozumieniu i identyfikowaniu z uczuciami innych ludzi. Mogą być mało zainteresowane potrzebami i uczuciami innych.

3. Wymaganie uznania i pochwał: Osoby z zaburzeniem narcystycznym często pragną ciągłego uznania i podziwu od innych. Oczekują pochwał i zwracają uwagę na swoje osiągnięcia, często nadmiernie.

4. Wrażliwość na krytykę: Osoby z tym zaburzeniem są często wrażliwe na krytykę i źle znoszą, gdy inni wyrażają niezadowolenie lub sprzeciw wobec nich. Często reagują na krytykę gniewem lub arogancją.

Zaburzenie osobowości narcystycznej może prowadzić do problemów w relacjach interpersonalnych, pracy i funkcjonowaniu społecznym. Osoby z tym zaburzeniem mogą mieć trudności w utrzymywaniu trwałych i satysfakcjonujących związków oraz w odniesieniu sukcesów zawodowych, ponieważ ich narcystyczne cechy mogą prowadzić do konfliktów i problemów z innymi ludźmi.

Warto zaznaczyć, że diagnoza zaburzenia osobowości narcystycznej opiera się na ocenie przez wykwalifikowanego specjalistę ds. zdrowia psychicznego i spełnieniu określonych kryteriów diagnostycznych. 

Test zaburzeń osobowości narcystycznej 

Według najnowszych aktualizacji Diagnostycznych i statystycznych (DSM-5) narzędziem badającym zaburzenia osobowości narcystycznej jest SCID-5-PD (Structured Clinical Interview for DSM-5 Personality Disorders)

Zaburzenie osobowości histronicznej

Osoby z zaburzeniem osobowości histronicznej wykazują stały wzorzec zachowań i myślenia, który obejmuje następujące cechy:

1. Tendencje do dramatyzowania: Osoby z zaburzeniem histronicznym często wyolbrzymiają swoje emocje i wyrażają je w sposób teatralny. Mogą nadmiernie dramatyzować sytuacje, aby przyciągnąć uwagę innych.

2. Skupienie na własnym wyglądzie: Osoby z tym zaburzeniem często przykładają dużą wagę do swojego wyglądu zewnętrznego, często starając się przyciągnąć uwagę innych poprzez atrakcyjny wygląd, makijaż i ubiór.

3. Tendencje do poszukiwania aprobaty i pochwał: Osoby z zaburzeniem histerycznym często pragną bycia w centrum uwagi i oczekują, że inni będą je chwalić i wyrażać aprobatę. Często potrzebują stałego uznania i pochwał.

4. Skłonność do budowania intensywnych, krótkotrwałych relacji: Osoby z tym zaburzeniem mogą być nadmiernie przyjazne i otwarte wobec nowo poznanych ludzi, co może prowadzić do krótkotrwałych, intensywnych relacji, które często są powierzchowne.

5. Brak stałej tożsamości: Osoby z zaburzeniem histerycznym mogą wydawać się niezdecydowane i zmieniać swoje cele, wartości i zainteresowania w zależności od tego, co w danym momencie przyciąga uwagę.

Zaburzenie osobowości histronicznej może prowadzić do problemów w relacjach interpersonalnych i funkcjonowaniu społecznym, ponieważ osoby z tym zaburzeniem często są uważane za nadmiernie teatralne, wymagające i trudne do zrozumienia. Diagnoza tego zaburzenia opiera się na ocenie przez wykwalifikowanego specjalistę ds. zdrowia psychicznego i spełnieniu określonych kryteriów diagnostycznych określonych w DSM- lub ICD-11

Zaburzenia osobowości unikającej 

Zaburzenie osobowości unikającej (Avoidant Personality Disorder, APD) to rodzaj zaburzenia osobowości opisany zarówno w DSM-5 (Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych, piątej edycji) jak i ICD-11 (Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, jedenastej edycji). Zaburzenie osobowości unikającej charakteryzuje się stałym wzorcem zachowań i myślenia, który obejmuje następujące cechy:

1. Nadmierne unikanie sytuacji społecznych: Osoby z APD odczuwają silny lęk w sytuacjach społecznych i zazwyczaj unikają interakcji z innymi ludźmi. Boją się oceny, krytyki lub odrzucenia.

2. Hipersensytywność na krytykę i odrzucenie: Osoby z tym zaburzeniem są nadmiernie wrażliwe na krytykę i odrzucenie, nawet jeśli jest to niezasadne lub niewielkie. Często przeceniają negatywne skutki ewentualnego odrzucenia.

3. Niskie poczucie własnej wartości: Osoby z APD często cierpią na chroniczne poczucie niskiej wartości i niepewności w swoich zdolnościach społecznych. Mogą być bardzo krytyczne wobec siebie.

4. Trudności w nawiązywaniu trwałych relacji: Osoby z zaburzeniem osobowości unikającej mają trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu trwałych relacji interpersonalnych. Mogą wydawać się odizolowane i mają ograniczone grono przyjaciół.

5. Zastraszanie przez inne osoby: Osoby z APD często dają się wykorzystywać lub pozostają w toksycznych relacjach z obawy przed odrzuceniem.

6. Ograniczone zainteresowanie życiem społecznym: Osoby z APD często wykazują ograniczone zainteresowanie i zaangażowanie w życiu społecznym, ponieważ unikają sytuacji społecznych.

Zaburzenie osobowości unikającej może znacząco wpływać na jakość życia i funkcjonowanie społeczne osoby cierpiącej na to zaburzenie. Terapia psychoedukacyjna, terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia grupowa mogą być pomocne w leczeniu zaburzenia osobowości unikającej. Warto zaznaczyć, że diagnoza i leczenie tego zaburzenia powinny być dokonywane przez wykwalifikowanego specjalistę ds. zdrowia psychicznego.

Rodzaje zaburzeń osobowości

Warto pamiętać, że najnowsze dane wskazują aż na 12 różnych typów zaburzeń osobowości:

1. Zaburzenie osobowości paranoidalne
2. Zaburzenie osobowości schizoidalne
3. Zaburzenie osobowości schizotypowe
4. Zaburzenie osobowości antyspołeczne
5. Zaburzenie osobowości borderline
6. Zaburzenie osobowości histrioniczne
7. Zaburzenie osobowości narcystyczne
8. Zaburzenie osobowości unikające
9. Zaburzenie osobowości zależne
10. Zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne
11. Zaburzenie osobowości opozycyjno-buntownicze
12. Zaburzenie osobowości unikające społeczeństwa

Dlatego tak ważne jest, aby diagnozy dokonał wykwalifikowany specjalista z zakresu zdrowia psychicznego.